“Ze zijn er altijd voor mij geweest”
Karolien, 33
Ik ben Karolien. Toen ik 12 jaar was en in het 6de leerjaar zat, ben ik in een pleeggezin gaan wonen omdat er problemen waren met mijn papa en mijn mama ziek was.
Mijn pleegmama was de directrice van mijn lagere school. Mijn beide pleegouders waren superlief, een heel warm gezin. Mijn pleegbroers en pleegzus waren heel lief. Ze hadden me graag en ik hen ook.
Op mijn 16de moest ik terug naar huis omdat mijn ouders daar op stonden. Toen begon mijn 'verhaal' opnieuw, opnieuw veel moeilijkheden en miserie. Mijn pleegouders zijn me wel altijd blijven steunen. Ze zijn er altijd voor mij geweest. Ik mocht hen altijd bellen of langsgaan en ik bleef regelmatig logeren. Alle familiefeestjes mocht ik mee doen en nu nog steeds.
“Ze hebben me financieel geholpen en ze zijn er echt geweest voor mij, ook al moest dat officieel niet.”
– Karolien
Ze hebben me op mijn 18de gesteund om alleen te gaan wonen. Ze hebben me financieel geholpen en ze zijn er echt geweest voor mij, ook al moest dat officieel niet. Ze zijn een echt tweede paar ouders geworden voor mij en ik zie hen supergraag.
Mijn pleegvader is helaas overleden. Ik vergeet mijn pleegfamilie nooit en ik bel ze nog regelmatig. Ze komen bij me langs en ik ga ook bij hen op bezoek.
Ondertussen ben ik 33. Ik heb daar geleerd hoe ik het wil doen met mijn eigen gezin en hoe ik warmte kan geven.
