“Ik heb veel aan getuigenissen van andere pleegkinderen, daarom vertel ik mijn verhaal”

Ik ben 17 jaar. Mijn mama heeft een drugsverslaving en als gevolg hiervan psychoses en depressies en zat meerdere malen in de psychiatrie. Mijn papa heeft 10 jaar in de gevangenis gezeten. Daardoor ben ik dus in een pleeggezin terechtgekomen.

Ik heb al 1 pleeggezin gehad voor ik in mijn huidige pleeggezin kwam. Toen ik twee was, heeft mijn mama mij achtergelaten bij haar mama (mijn oma dus). Op een bepaald moment had mijn oma er genoeg van en belde ze de pleeggezinnendienst. Mijn mama ziet dat alsof haar dochter van haar is afgepakt, wat ik wel begrijp. Ik heb toen tot het derde kleuter bij mijn oma gewoond, maar de rol als oma én als moeder was heel moeilijk voor haar. En haar man had MS, dus moest ook nog eens voor hem zorgen.

Daarom ben ik bij mijn nonkel, de pleegbroer van mijn mama, gaan wonen. Bij hem woon ik nog altijd. Ik ben er heel gelukkig en ik voel me wel begrepen omdat mijn nonkel ook als pleegkind is opgegroeid. Sinds vorig jaar zit ik wel op internaat, omdat het toch vaak botst met mijn pleegmama. Misschien komt dat omdat ze voor mij de derde moederfiguur op rij is. Het is voor ons alle drie goed dat ik op internaat zit. Ik heb ook nog een halfbroer, maar niet samen met hem opgegroeid. Hij woonde bij zijn papa. Ik heb het wel altijd jammer gevonden dat ik de enige broer die ik had bijna nooit zag en niet kende. Ook hij heeft een zware rugzak en hij heeft zich net zoals onze mama wat verloren in drugs. Maar ik geloof erin dat hij er nog uitgeraakt.

Ik vertel mijn verhaal hier om het van mij af te kunnen schrijven, maar ook omdat ik zelf veel aan getuigenissen heb van andere pleegkinderen. En zo kan ik misschien iets terug doen.